Τα καταφέρατε και μας βγάλατε τέταρτους!

Και αν υπήρχε και 5η ομάδα στα Play Off θα μας βγάζατε πέμπτους! Θα πείτε, γιατί φταίνε και οι 2; Εννοείται ότι φταίνε και οι 2! Και θα πάμε και μετά στους παίκτες. Φταίνε γιατί δεν μπόρεσαν καμμία στιγμή να δουν την καταστροφή που έρχεται. Να κάτσουν να μιλήσουν και να πάρουν σημαντικές αποφάσεις για το παρόν της ομάδας. Να κάνουν μεταγραφές και γενικά κινήσεις που θα δώσουν κίνητρα στους παίκτες να τα δώσουν όλα και ότι βγεί. Και εδώ είμαστε όλοι να αναγνωρίσουμε την κάθε προσπάθεια από τον καθένα.
Μόνο μια γροθιά δεν ήταν το ποδοσφαιρικό τμήμα τους τελευταίους μήνες. Ξεκινώντας από την κεφαλή, τον Πρόεδρο. Χαμένος μεταξύ νυχτερινής πίστας (αν και αραίωσε στο τέλος τις... εμφανίσεις του αλλά τι να το κάνεις), αναβάσεων με την αμαξάρα του και στις δουλειές του με τα ακτοπλοικά μάλλον δεν ήταν τελικά και πολύ κοντά στην ομάδα όπως έδειχνε. Το να φοράς το κασκόλ και να πηγαίνεις σε όλα τα γήπεδα που παίζει η ομάδα, μπορεί να σε δείχνει ενεργό και κοντά της αλλά μάλλον τα είχε αφήσει σε άλλους διοικητικούς και μη τα κουμάντα και είδαμε που φτάσαμε. Μας έδειξε ο Ηλιόπουλος από την αρχή της χρονιάς ότι ήταν αρκετά κοντά στον Αλμέιδα κάτι που δεν βλέπαμε και τόσο συχνά με την προηγούμενο ιδιοκτήτη. Η πορεία τελικά έδειξε ότι δεν ήταν όσο έδειχνε...
Και πάμε στον Αλμέιδα. Είπαμε, οι προπονητές έχουν τα κολλήματά τους. Είσαι 3ο χρόνο στην ομάδα. Δεν βλέπεις ότι δεν τσουλάει με το ρόστερ που έχουμε; Ότι χρειάζονται αλλαγές; Βγες, πες βαρέθηκα. Θέλω να γυρίσω στην πατρίδα μου. Δείξε μια αντίδραση! Είχες τον άπλετο χρόνο (λόγω της απουσίας της Ευρώπης) κατά τη διάρκεια της εβδομάδας από ματς σε ματς να τα κάνεις όλα. Και να μελετήσεις τους αντιπάλους και να μιλήσεις με τους παίκτες. Να μάθεις τι τους ενοχλεί και δεν μπορούν να αποδώσουν. Τον Λαμέλα π.χ. που σε κάθε ματς έψαχνε με τα μαρκαρίσματά του την μανούρα και την κίτρινη κάρτα. Τον Ρότα που στην Εθνική έβλεπες έναν άλλο παίκτη. Και σε εμάς τα πουλήματα της μπάλας έδιναν και έπαιρναν. Τι κατάλαβες μετά τα 6 από τους κόκκινους στην έδρα τους; Να σου πούμε εμείς. Τίποτα. Συνέχισες σαν να έχει έρθει 2-0.
Οι παίκτες από την άλλη στον κόσμο τους. Κατάλαβαν ότι ο κόσμος τα έχει (και δικαίως) με τον Αλμέιδα και σου λέει άσε να τα ακούει αυτός. Εμείς τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε να σκεφτούμε τι δικαιολογίες έχουν βρει μέσα τους για να μην μπορούν να πουν "έχουμε έναν εγωισμό ρε φίλε, θα τα δώσουμε όλα και ότι βγει". Δεν μας λέει κάτι η κατοχή της μπάλας και κάτι άλλα κουλά στατιστικά που έχουν βγει τελευταία που υποτίθεται μας έδειχναν καλούς και ανταγωνιστικούς. Το αποτέλεσμα ήταν κακό και καταστροφικό όπως είπαμε για την ομάδα. Άρα μακριά από εμάς οι στατιστικές. Βάλτε την μπάλα στο πλέκτο (όπως σας δόθηκαν ΑΠΕΙΡΕΣ ευκαιρίες), πάρτε τα παιχνίδια που πρέπει και ο κόσμος θα σας κάνει Θεούς. Αλλά μάλλον για εσάς ο τραπεζικός λογαριασμός να γεμίζει και όλα καλά.
Και πάμε τώρα στη νέα χρονιά και φτού και από την αρχή. Με νέο προπονητή και μάλλον αρκετούς νέους παίκτες. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Κακό είναι ότι θα πρέπει να περάσουμε χωρίς απώλειες 3 ΣΕΡΙ γύρους στην Ευρώπη για να μπούμε στην League Phase του Conference League και δεν αποκλειστούμε πάλι από το καλοκαίρι. Βάλτε τον απαυτό σας κάτω και δουλέψτε! ΟΛΟΙ!

Δείτε εδώ στα στιγμιότυπα του αγώνα.

Α.Ε.Κ. (Ματίας Αλμέιδα): Μπρινιόλι, Ρότα, Βίντα, Μήτογλου, Χατζισαφί, Πινέδα (78’ Φερνάντες), Περέιρα (78’ Γκατσίνοβιτς), Μάνταλος, Λαμέλα (71’ Κοϊτά), Μαρσιάλ, Πιερό (71’ Ελίασον). (με κιτρινο οι παίκτες που δέχθηκαν κίτρινη κάρτα)

Επιστροφή στην κεντρική σελίδα